Na prawidłowy rozwój dziecka ma wpływ wiele różnych czynników. Jednym z nich jest poprawne działanie zmysłów, które regulują sposób, w jaki dziecko odbiera świat zewnętrzny oraz wewnętrzny. Integracja sensoryczna służy porządkowaniu bodźców docierających do dziecka i warunkuje prawidłową odpowiedź adaptacyjną, czyli jego reakcję. Gdy zmysły nie działają odpowiednio, rozwiązaniem jest terapia integracji sensorycznej.

Na czym polega terapia integracji sensorycznej?

Terapia integracji sensorycznej, znana też jako terapia SI, to zestaw ćwiczeń i czynności, które dostarczają dziecku kontrolowane doznania sensoryczne. Całość ma charakter zabawy, odpowiadającej potrzebom emocjonalnym oraz poznawczym dziecka. Po wykonaniu diagnozy integracji sensorycznej dziecko poddawane jest terapii SI w sali wyposażonej w specjalistyczny sprzęt i pomoce, które stymulują jego zmysły oraz dostarczają mu bodźców najbardziej potrzebnych przez jego system nerwowy.

Dzięki terapii SI usprawnia się pracę systemów sensorycznych, czyli systemu wzrokowego, dotykowego, słuchowego, węchowego, smakowego czy priopercepcji oraz procesów układu nerwowego. Rodzaj wykonywanych zadań, ich stopień trudności czy dobór pomocy terapeutycznych zależą od indywidualnych potrzeb dziecka. Terapię przeprowadzać może jedynie wykwalifikowany terapeuta, który analizuje zachowanie dziecka i jego reakcje na bodźce, aby prowokować u niego odpowiednie reakcje. Taką terapię przeprowadza np. Centrum Terapeutyczne Meritum w Sosnowcu.

Kiedy warto udać się z dzieckiem na terapię integracji sensorycznej?

Prawidłowa reakcja na bodźce stanowi podstawę do rozwoju różnych umiejętności dziecka, takich jak m.in. motoryka mała, motoryka duża czy koordynacja wzrokowo-ruchowa. Dlatego też terapia integracji sensorycznej kierowana jest przede wszystkim do dzieci do 12. roku życia, choć nie ma przeszkód, aby skorzystały z niej również starsze dzieci czy dorośli.

To, czy dziecko potrzebuje terapii SI, może ocenić jedynie specjalista, który wykona prawidłową diagnostykę SI. Do najczęstszych wskazań należą:

• wyraźnie spowolniony rozwój, trudności w wykonywaniu codziennych czynności,
• problemy z równowagą, koncentracją, nauką,
• nadmierna drażliwość i płaczliwość,
• strach przed zadaniami wymagającymi zachowania równowagi,
• niecierpliwość, wolne przyswajanie nowych umiejętności i wiedzy,
• problemy ze snem, pobudzenie, nadaktywność,
• unikanie dotyku.